Nenni ekki að syngja...úps ég meina syrgja

Ég er veik.
Ef það er eitthvað sem ég þoli ekki í heiminum þá eru það gullfiskar, ástandið, orðið ,,útland" og veikindi. Þegar ég er veik missi ég alla mögulega löngun til að gera nokkurn skapaðan hlut. Samt pirra ég mig yfir því allan daginn og alla dagana sem ég er veik, að ég hafi ekki afrekað neitt í veikindunum. Að liggja undir sæng og glápa á vídjó eða lesa er tímaeyðsla.

Fékk póstkort frá Hong Kong í dag. ,,Hæ elsku Guðrún Sóley!" ,,Elska þig"
Elskulegur ástmaður minn sem býr og starfar í Hong Kong hefur tekið sig á í íslenskunni og er farinn að tjá ást sína á mér á móðurmálinu.
Hmm nei.
Það er frá Báru sem býr núna í Nýja Sjálandi en var stödd í Hong Kong, nýkomin frá Kína og á leið til Taiwan. Úff...og hér sit ég alein á gólfinu í tómlegri íbúðinni á litla kalda Íslandi.

Furðulegt hvað líkamsstarfsemin fer í mikið rugl þegar ég er veik. Get ekki borðað neitt né drukkið en geri samt ekki annað en að fara á klósettið. Talaði við Báru áðan og þá kom þessi líka frábæra pikkuplína frá mér:

Ég get haldið í mér fyrir þig...

ekkert nema ást